مخالفة هواهُم و الشَیطان الذّی یجری فی عُروقهم ... فَو عِزّتی وَ جَلالی لاُحیینَّهُم حَیاةً طَیبة » 

مردمان یک بار می میرند ،ولی اهل آخرت هر کدام روزی هفتاد بار شهد شهادت را در راه جهاد با نفس و هوس ها و شیطانی که در رگ های آدمی در حرکت است ، می چشند ... به عزت و جلالم سوگند انها را به حیات طیبه زنده می کنم. برای حضور در عالم عندالله و تحقق حیات طیبه باید عوامل درونی وابستگی به حیات دنیا را از بین برد و لازمه ی این توفیق ،صبر و استقامت بر عهد عبودیت است که موجب آزاد شدن دل از قید و بند دنیا می گردد و پیش از فرا رسیدن مرگ طبیعی شهادت معنوی و حیات طیبه نصیب بنده ی بردبار و مجاهد فی سبیل الله می گردد . به این منظور حضرت علی (ع) فرمودند : « اُخرِجوا مِن الدُّنیا قُلوبَکم قَبل اِن تُخرَجوا مِنها اَبدانُکُم » دل هایتان را از دنیا خارج کنید ، پیش از آن که بدن هایتان بیرون برده شود . و رسول الله (ص) فرمود: مُوتوا قَبلَ ان تَموتوا بمیرید پیش از آن که بمیرید . و نیز فرمودند : « بِموتِ النَفس یکونُ حَیاةُ القلبِ» با مرگ نفس ، حیات قلب تحقق می پذیرد.

این مرگ یا شهادت معنوی زمینه و مقدمه ی حیاتی برتر و پاکیزه است . اولیای خدا با زدودن غبار کدورت ها و تیرگی ها از جان و دل ، قلب و روح خویش را از حیات دنیایی میرانده و از عالم دنیا خارج کرده و به درک عالم نور و نصرت و رحمت و سلامت و نامتناهی و ماندگار عندالله رسیده اند . و خداوند اسماء و صفات خود را در آنها متجلی می سازد . و براستی کجا مبارزه و تسلط بر نفس حقیر انسانی چنین پاداش عظیمی دارد . هم از این رو فرمود : « وَ لَنجزِینَّ الذَّینَ صَبَروا اَجرهُم بِأَحسَن ماکانوا یعمَلون » زید بن ارقم نقل کرده است که امام حسین (ع) فرمود:

« ما مِن شیعتِنا الاّ صِدّیقٌ شهیدٌ قلت : اِنّی یکونُ ذلکَ وَ هُم یموتون عَلی فِراشَهم ؟ فَقالَ: اَما تَتلوا کتابَ اللهِ : « والذَّین آمنوا بِالله وَ رسُله اولئک هُمُ الصدیقونَ وَ الشُهداءُ عندَ رَبَّهم » ثمَّ قالَ : لَو لَم تَکن الشَهادةُ الاّ لَِمَن قَتَل بِالسَّیف لاَقَلَّ اللهُ الشُّهداءاز شیعیان ما نیست مگر رهپوی راستین که به شهادت رسیده است . زید بن ارقم می گوید که پرسیدم : چگونه است که بسیاری از شیعیان شما در بستر و به مرگ طبیعی می میرند ؟ اباعبدالله فرمود: آیا کتاب خدا را نخوانده ای که فرمود : آنان که به خدا و رسولش ایمان آوردند ، ایشان راستگویان و شهیدان نزد خداوند بزرگ هستند . و اگر شهادت تنها از آن کسانی بود که با شمشیر مرده اند شهدای الهی بسیار کم و معدود بودند .
در این آیه و حدیث شریف نیز به مقام « عندیت» و عالم « عند رب» اشاره شده است و شهادت معنوی و نفسانی مومنانی که به مراتب بالای ایمان رسیده و عندالله حاضرند مورد تایید و تاکید قرار گرفته است . در این جا مناست است ابیاتی از قصیده ی لامیه ابن فارض بیاوریم: و عِش خالیاً فَالحُبُّ راحَتُه عِنی 

وَ اَوَّله سُقمٌ وَ آخرُهُ قَتل
فَان شئتَ اَن تَحیا سَعیداً فَمُت به
شَهیداً وَ الاّ فَالغَرام لَهُ اَهل
فَمَن لَم یمُت فی حُبِّه لَم یعِش بِه
وَ دون اجتناءِ النَّحل ما جََنَتِ النَحل
وَ قُل لِقَتیلِ الحُّب وَفَّیتَ حَقَّه
وَ للمُدّعی هَیهات مالکُحل وَ الکَحل»
اگر زندگی آسوده خواهی ، بدون محبت زندگی کن که راحتی عاشق رنج و سختی است . آغاز آن رنجوری و بیماری و فرجام آن کشته شدن است .
اما اگر می خواهی زندگی سعادتمندانه ای داشته باشی ، در راه عشق جان بده ، در حالی که شهید خواهی بود و در غیر این صورت آن را واگذار که سوختن و باختن مشتاقان جان بر کفی دارد .
کسی که در عشق نمی میرد ، نمی روید و زندگی نمی کند چنان که برای رسیدن به عسل شیرین باید نیش زنبور را تحمل کرد.
و اما به شهید راه عشق بگو که حق محبت را به نیکویی به جا آوردی و به مدعیان بگویید چشم سیاه کجا و سرمه کشیده کجا .
عموم مردم دو جهاد را می شناسند یکی جهاد اصغر با دشمن خارجی و دیگری جهاد اکبر با هوس های نفسانی به معنای گناهان و عمل خلاف شرع ، اما خواص و اهل حیات طیبه سه جهاد را شناخته و جهاد با نفس به معنای ترک گناهان و هماهنگی با شریعت بر ایشان جهاد متوسط است . جهاد اکبر آنها با خود نفس و توهم انانیت است که فتح و پیروزی این جهاد در مقام فنا و شهادت کامل نصیب بنده شده و پس از آن زنده شدن به حیات الاهی و تحقق حیات طیبه در عالی ترین درجه است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: